De ervaringen blijven zich opstapelen

Dag lieve mensen! Ja, ik weet het. Ik ben niet de beste in het schrijven van reisverslagen. Althans, niet in de continuiteit ervan. Er is alweer bijna een maand voorbij sinds mijn laatste verslag. Laat ik dan nu eens proberen al mijn verhalen up to date te maken. De roadtrip ging verder! Ik ben met mijn vorige verslag gestopt bij het afscheid in Darwin en intussen is er alweer een hele hoop gebeurd en ik heb het land alweer een heel stuk verder doorkruist. De hoeveelheid ervaringen stapelen zich op en ik vraag me eerlijk gezegd af hoe ik het allemaal kan bolwerken zonder dat mijn brein explodeert. het lukt me dus blijkbaar aardig, gelukkig heb ik genoeg reisdagboekjes gekregen zodat ik alles op kan schrijven ;)

Laat ik verder gaan met mijn reis. Na het vertrek uit Darwin zijn we richting Kakadu National Park gereden. Zoals het ons meiden betaamt, waren we de hele dag allemaal wat emotioneel vanwege het afscheid en hadden we niet echt zin om meteen al iets toeristisch te gaan doen. We zijn daarom maar naar een camping in het park gereden om wat tot rust te komen. Tot rust komen ging moeilijk, want het gierde er van de muggen. Al dansend om ze van me af te houden (we noemen het de muggendans) heb ik me volgesprayed met muggenspray, bedekkende kleren aangetrokken en de tent opgezet onder de prachtige tropische bomen van Kakadu. We hebben die avond onze hele roadtrip naar Cairns uitgedokterd zodat we eenplan hadden waar we wanneer wilden ijn. Al bladerend door de Lonely Planet, wegenkaarten en Wikicamps ontdekten we wat voor geweldige dingen er op ons pad zouden komen. Dat vooruitzicht vrolijkte ons zienderogen op. Let's hit the road again!

Het is warm in "The Top End", tropisch warm. Heerlijk! Maar toch wel lastig om met drie mensen in een broeierige tent te slapen. Dus hebben we de toplaag van de tent achterwege gelaten en alleen de binnenste mosquitonet-laag gebruikt. Beste idee ooit! Een verkoelend briesje blies dwars door de tent heen en op deze manier konden we genieten van de ge-wel-dige sterrenhemel. Bijna zonde om in slaap te vallen! De volgende dag zijn we door Kakadu National Park gereden. Er waren nog een aantal wegen gesloten omdat er nog een paar overstroomd waren; het regenseizoen was net voorbij. Dus reden we naar de watervallen waar we wel konden komen en alles was prachtig. We hebben een aantal verfrissende duiken genomen in de watervallen waar geen krokodillen wonen.

We wilden de weg naar Cairns afleggen via de Savannah Way. Een "highway" van Broom naar Cairns waarvan het grootste gedeelte onverharde dirtroad is. De weg gaat dwars door National Parks, krokodillengebied, Arnhemland, creekpassings, floodways, boerderijen met loslopende koeien en prachtige natuur. Zeker de moeite waard dus om te gaan doen! Vanuit Kakadu zijn we gestopt bij Edith Waterfalls, opnieuw onbeschrijflijk mooi en heerlijk om in af te koelen. Daarna richting Katherine Gorge, of Nitmiluk National Park. Helaas was het daar op het moment niet mogelijk om te zwemmen vanwege de crocs. We wilden er dolgraag een zien rondzwemmen, maar ze lieten zich niet zien. We hebben onze weg vervolgd richting het begin van de Savannah Way, richting Roper Bar. Daar begon de dirtroad en we hadden allemaal ontzettend veel zin om weer op avontuur te gaan. Van te voren zijn we gestopt bij de lokale benzinepomp en wat inlichtingen vergaard over de weg. De locals kennen de weg zo goed dat ze zonder moeite met 120 over de hobbels en gaten scheuren. Dat gingen wij niet doen. Maar ze vertelden ons dat de weg er goed bij lag, er geen overstromingen waren en ze gaven ons wat tips hoe we ons het beste op de weg konden gedragen. Dus met 60 km per uur over de weg, stoppen wanneer er een tegenligger aankwam om te wachten totdat het stof weer neergedaald was, lichten aan, genoeg water drinken en gewoon goed uitkijken. No problemo! Onze geliefde auto, Freddy, deed het zo goed. Zelfs de creekpassings kon hij zonder problemen aan. Vaak genoeg was er aan weerszijden van de weg een creek en lag er nog een laag water over de weg. Het was te gek om daar doorheen te rijden! Die avond zijn we gestopt bij Butterfly Springs, een camping naast een waterval en hebben daar heerlijk gerelaxt, heerlijk gekookt en een geweldig kampvuur gemaakt, Wij meiden waren best trots dat we ook zonder de jongens een flink vuur konden maken! Wij hebben daar geen mannen voor nodig! De totale afstand was zo'n 600km dus we hadden een lange weg te gaan. De omgeving is geweldig. Een rode zandweg, omringd door groene bomen, riviertjes en termietenheuvels. Om daar doorheen te rijden voelt zo bevrijdend, het is niet te beschrijven. Verder en verder richting het oosten en toen lieten we The Northern Territory achter ons. Welcome to Queensland! We wilden graag een stop maken in Karumba, een klein stadje aan de kust waar je een spectaculaire zonsondergang kon zien vanuit de bar aan het strand. En het was inderdaad een hele mooie zonsondergang, een heel lekker koud biertje en heerlijk klaargemaakte vis.

Die dag waren we op de weg een paar andere reizigers tegengekomen. Wij waren net gestopt voor een pauze en zij reden langs en stopten voor een babbeltje. En je gelooft het niet, maar van de drie jongens waren er twee Nederlands. Je komt ze dus zelfs in the middle of nowhere tegen op een dirtroad. De derde jongen kwam uit Zweden en we raakten met z'n allen aan de praat. Zij gingen de zelfde richting op als wij en we spraken af elkaar in Karumba te zien. En dat lukte! Samen lekker gegeten en daarna op de camping wat gedronken en er een gezellige avond van gemaakt. Zij waren ook op weg naar Cairns en omdat we het zo gezellig hadden, leek het ons een perfect idee om verder samen te reizen. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Dus de volgende dag vertrokken we. We waren inmiddels in het verharde deel van The Savannah Way aangekomen en zelfs die wegen zijn te gek. Ik zei al, het voelt fantastisch om over deze eindeloze wegen door de wilde natuur te rijden. Maar er is ook een andere kant. Want de wegen zijn eindeloos lang, zonder tegenliggers, met dichtsbijzijnde dorpjes een paar honderd kilometer van je verwijderd en je rijdt voor een lange tijd. Een klein onzinnig foutje kan snel fout aflopen. En helaas moet ik zeggen dat we dat hebben meegemaakt. Een ervaring die ik niet graag had willen meemaken, maar het is gebeurd. Op de dag dat we samen, met twee auto's vertrokken, aan het eind van de dag, hebben de jongens een ongeluk gehad. Laat ik beginnen te zeggen dat iedereen het goed maakt en dat het uiteindelijk allemaal goed is afgelopen, maar op het moment dat het gebeurde leek dat niet zo te zijn. Op de een of andere manier is hun auto van de weg geraakt en zijn 180 graden over de zijkant gerold en tegen een boom tot stilstand gekomen. Ik reed in onze auto voorop en zag het in mijn achteruitkijkspiegel gebeuren. We zijn meteen omgedraaid en naar ze toe gereden. De auto lag volledig in de prak en een van de jongens is uit het raam geslingerd en lag op de grond. Ze hadden alledrie geen gordel om... Ik zal niet al te veel in detail treden, want dat maakt het er niet leuker op. Twee van de jongens hadden praktisch niks, maar voor de jongen die uit de auto was gevlogen, zag het er niet goed uit. Ik ben bij hem gebleven en heb zo goed als ik kon hem geprobeerd te helpen. Godzijdank stopten er snel na het ongeluk een paar mensen die een sateliettelefoon hadden, wij hadden namelijk allemaal geen bereik. In het stadje waar we net voorbij waren gereden, was het ziekenhuis met daar de enige dienstdoende broeder in een omgeving van 350.000 vierkante kilometer. Voor ons duurde het dus maar ongeveer een half uur voordat de ambulance arriveerde. Stel je voor dat we veel verder verwijderd waren van dit stadje met een paar honder inwoners... Toen de broeder er was, kon ik snel aan hem overdragen wat ik dacht dat er mis met de jongen was en kon de broeder snel aan de slag. Ik zei hem dat ik medische kennis had en daaropvolgend vroeg hij me om hem te helpen. Eenmaal in het ziekenhuis, nadat we samen met een agent zoveel mogelijk belangrijke bezittingen van de jongens hadden gevonden, was het wachten op The Royal Flying Doctor Service. Hij moest namelijk naar een ziekehuis getransporteerd worden en de enige manier is via een vliegtuig. De flying doctors waren er binnen uur en hij werd naar het ziekenhuis in Townsville gebracht. Op dat moment zag het er wat stabieler uit en had ik er vertrouwen in dat het goed zou aflopen met hem. Wij zijn die nacht in het stadje gebleven en hebben een plan gemaakt voor de komende dagen. We hebben de andere twee jongens geholpen met hun spullen uitzoeken en hebben een aantal dingen met ons meegenomen in onze auto. Zij zouden met de bus richting Townsville vertrekken en wij vertrokken de volgende dag alsnog richting Cairns. We spraken af dat wij na het weekend in Cairns te hebben doorgebracht naar Townsville zouden rijden en hun weer te zien. Op deze manier zouden de jongens genoeg tijd hebben om in Townsville aan te komen, dingen te regelen, en hun vriend te bezoeken in het ziekenhuis. En wij hadden genoeg tijd om tot rust te komen en te verwerken wat er allemaal gebeurd was. We hebben een ontzettend leuk weekend gehad in Cairns. Wij konden goed napraten over en we hadden de kans om naar huis te bellen en te vertellen wat er was gebeurd. Dat deed mij heel goed. Om met mijn ouders, broer en vrienden te praten over alles. Ik had zo de behoefte alles te vertellen en dat heeft mij heel goed geholpen het allemaal te verwerken. Hoe erg het ook was, en hoe graag je dit ook niet wilt meemaken, op dit moment zie ik het als een onderdeel van de reis en zeker een ervaring waar ik veel aan heb. Ik heb namelijk ondervonden dat ik de kennis die ik tot nu toe heb kan toepassen in de praktijk en dat ik kan presteren in een stressvolle situatie. Ik realiseerde me des te meer dat arts voor mij het enige beroep is wat ik wil en kan doen in de toekomst. En dit geeft me nog meer moivatie te beginnen aan het volgende deel van mijn opleiding. In Cairns zelf hebben we ons goed vermaakt. Marzee's vriendje vloog van Sydney, waar hij woont, naar Cairns om haar daar te zien. Lina en in vonden het heel leuk om hem eindelijk te ontmoeten na alle verhalen die Marzee ons had verteld. We zijn samen heerlijk uit eten geweest, wezen dansen en samen het Great Barrier Reef opgeweest. Werkelijk geweldig! Zo ontzetten mooi. Koraal, vissen in alle kleuren en alle vormen. Ik vond het heerlijk om door het water te zweven. Ik voelde me werkelijk als een vis in het water. Dus Cairns was helemaal top en na ons weekend zijn we naar Townsville gereden en hebben de jongens daar weer gezien. Hij was alweer uit het ziekenhuis ontslagen en het zag er allemaal goed uit. Ze zouden er allemaal weer helemaal bovenop komen en we hebben een hele leuke dag gehad met elkaar. Ontzettend goed om hun weer te zien en na te praten over alles en verder om gewoon lol te hebben. Allemaal onderdeel van reizen. Dus! Dat was een dip in de reis, niet leuk om mee te maken, maar gelukkig kan ik er met een goed gevoel op terug kijken. En mocht je meer informatie hierover willen, verwijs ik naar mijn ouders ;)

Na Townsville zijn we weer terug gereden naar Cairns. In totaal is het 4 uur en sinds ik in Australie ben, vind ik dat geen lange afstand meer. Prima joh, doen we ff. Muziekje aan en gaan. We moesten weer terug naar Cairns omdat Lina haar vliegtuig naar Sydney moest pakken. Ze vloog van Sydney naar haar volgende reisbestemming: Fiji. Dus hebben wij onze laatste avond in Cairns met z'n drieeen doorgebracht en hebben we vooral foto's gekeken en genoten van de herinneringen van de reis met elkaar. De volgende dag heb ik voor de meiden Nederlandse pannenkoeken voor lunch gebakken en ze waren werkelijk overheerlijk. Spek, kaas, stroop, appelprutje. Lekker!! Aan het eind van de middag hebben we Lina naar het vliegtuig gebracht en ons opgemaakt voor een volgend zwaar afscheid. We zijn met z'n drietjes zulke goed vrienden geworden en hebben zoveel samen meegemaakt dat het natuurlijk moeilijk was dag te zeggen. Maar we hielden ons sterk en het scheelt dat we weten dat we elkaar sowieso weer gaan zien. Duitsland en Nederland liggen toch best dicht bij elkaar. Daarna zijn Marzee en ik terug naar het hostel gegaan, hebben we chocola gekocht en een heerlijke goede wijn gedronken om onze smart wat te verzachten. And then there were two.... Waar is iedereen toch gebleven?! Maar wij redden ons wel, onze reis ging door! We wilden graag het regenwoud ten Noorden van Cairns zien dus zijn we die kan opgegaan. Ik ben natuurlijk al eens eerder in die omgeving geweest. Al 10 jaar geleden. En ja, ik herkende dingen. Dat was zo'n rare gewaarwording! We reden richting Port Douglas waar we van plan waren een tijdje aan het strand te chillen. Opeens zag ik het bord "Ellis Beach" en ik schreeuwde het uit. Ja! Dit is waar we 10 jaar geleden gekampeerd hebben! Ik wilde het dolgraag weer zien dus vroegen we de dame van de camping of ik even rond mocht lopen en wat foto's mocht maken. En ja hoor, daar was de barbeque/campkitchen waar we gekookt hebben, ik kon aanwijzen waar onze camper heeft gestaan en ik herkende het strand met de palmbomen meteen. Te gek! Raar en zo leuk om het te herkennen. En helemaal raar om te bedenken dat ik daar dus voor de tweede keer in mijn leven was! Hoe geweldig is dat! Na deze nostalgische hereniging met Ellis Beach zijn we naar een ander prachtig tropisch strand gereden en daar een heerlijke stranddag gehouden. Die avond helemaal naar Daintree Village gereden en daar op een camping aan The Daintree River overnacht. We waren in het regenwoud! Vanuit de naam had ik heel misschien een vermoeden moeten hebben, maar naief als ik ben had ik niet verwacht dat het daadwerkelijk zou regenen. Helaas. Regen, regen, regen, regen, regen, regen, regen, Elke dag in het regenwoud. Part of the experience! We zijn een aantal dagen in Daintree Rainforest gebleven en hebben gekampeerd aan het strand. Hele hoge luchtvochtigheid dus al onze natgeregende spullen bleven nat. En wat heb je nog meer in een natte, broeierige omgeving? Juist. Muggen. Ik lijd nog steeds onder alle helende, opengekrapte, rode plekken over mijn hele lichaam. Dat worden een paar mooie littekens.

We hebben twee keer een cruise op de rivier gedaan en twee krokodillen gezien! Eindelijk lieten ze zich zien! Allebei alleen maar uit het water met hun halve hoofd dus veel zag je niet, maar het waren krokokdillen! Daarnaast op de rivier genoten van twee boomslangen, groene begroeiing, alle vogels waaronder de prachtige Kingfisher en de heerlijke regen. Na ons avontuur in Daintree National Park zijn we via de Mossman Gorge terug richting Cairns gereden. Opnieuw de tweede keer voor mij om door de immense bomen van Mossman te wandelen. Weer net zo indrukwekkend en prachtig. We zijn een nacht in Cairns gebleven en zijn die avond uitgeweest en hebben lekker gedanst. Het was ook heel fijn om al onze vochtige, muffe kleren te wassen en vooral te drogen. Toen was de tijd daar. De trip naar beneden langs de Oostkust kon beginnen! We hebben in Cairns onze tours naar de Whitsunday Islands, Fraser Island en Noosa geboekt. Voor mij de eerste keer dat ik ergens op een bepaalde datum moest zijn. Even wennen aan het idee dat je door moet rijden om niet te laat aan te komen, maar we hadden ontzettend veel zin in de tours dus het maakte niet al te veel uit. We zijn via The Tablelands richting het zuiden vertrokken. Dat zijn de bergen in de omgeving van Cairns met ontelbaar veel watervallen en waterholes. De zon scheen weer, het regende minder en we hebben genoten van een aantal van de watervallen en de weg door de bergen. Daarna weer terug richting de kust en hebben we weer een aantal mooie stranden gezien. Een daarvan is Mission Beach waar in de de omgeving de grootste populatie cassowaries van Australie leeft. In totaal leven er 40. Cassowaries zijn grote emu-achtige vogels en ze zijn zeer bedreigd en sterven bijna uit. Overal langs de weg zie je heel veel borden met daarop de waarschuwingen dat cassowaries de weg oversteken. Het zou vreselijk zijn om er een te raken en de populatie van 40 naar 39 te brengen. Dus langzaam rijden en goed uitkijken, ze vooral niet voeren en, als je er een ziet, hem zoveel mogelijk z'n eigen gang laten gaan. Omdat er maar zo weinig zijn en ze vooral in het bos leven, verwachtte ik niet er een te zien. Maar toen we van Mission Beach weg reden, liep er eentje langs de weg! Een enorm beest met een felblauwe nek en gekke hoorn op zijn kop. Het zag prehistorisch uit en hij keek zelfs een beetje agressief. Dus we zijn na een paar foto's weer snel doorgereden, maar ongelooflijk gaaf dat we er eentje hebben gezien! Daarna zijn we naar Bowen gegaan. Marzee's vriendje komt daar vandaan dus moesten we even stoppen om zijn stad te onderzoeken. Hij woont zelf momenteel in Sydney dus hij was er niet bij, maar hij heeft voor ons zijn oude baas gebeld en geregeld dat we een gratis lunch mochten genieten in het restaurant waar hij voorheen werkte! Het eten was heerlijk, wat een topgozer! Verder hebben we in Bowen de stranden gezien die ontzetten mooi waren. Het wordt misschien een beetje saai. Al die stranden, natuur, bomen, dieren en ik blijf maar zeggen dat het allemaal zo mooi is. Maar iets anders kan ik echt niet zeggen! De natuur hier is zo overweldigend mooi. En dan ben ik nog niet eens begonnen aan The Whitsunday Islands. Want daar komen we namelijk net vandaan. Na Bowen zijn we naar Airlie Beach gereden waar vandaan onze tour zou vertrekken naar de whitsundays. We waren er een dag van te voren en toen ontving ik een telefoontje van de dame van de organisatie. Onze tour werd gecancelled vanwege het weer. Het waaide enorm hard en het regende non-stop dus was het niet verantwoordelijk om op een catamaran de zee over te steken. Het zou sowieso een stuk minder leuk zijn geweest met zulk slecht weer dus werd onze tour naar de volgende maandag verzet. Dat betekende dat we bijna een week te overbruggen hadden in Airlie Beach. Niet erg als je elke dag op het strand in de zon kan liggen, op een terrasje in de zon een drankje kan drinken of iets ander in de zon kan doen. Maar het heeft de hele week alleen maar keihard geregend en alleen maar keihard gewaaid. Vreselijk, want we konden bijna niks doen. We hebben onze tijd dus een beetje uitgezeten. Een dag hebben we besteed aan het wassen van Freddy. Hij zat namelijk nog onder de rode stof van The Savannah Way dus een wasbeurt was hard nodig. Daarna hebben we hem te koop gezet op internet. We moeten hem namelijk op een moment verkopen om weer wat extra geld te hebben en ik kan hem helaas niet mee terug naar Nederland meenemen. Dus een andere backpacker mag voor hem gaan zorgen! Na de dagen in Airlie Beach was het eindelijk tijd voor onze tour. Afgelopen maandag zijn we aan boord van onze catamaran gestapt en wonder boven wonder scheen de zon! We hebben het meest geweldige weer gehad. Wat een mazzel. We hadden een groep van zo'n 20 backpackers en zijn richting het eiland gevaren waar we zouden blijven: South Mole Island. Drankjes aan boord, muziek aan en vieren dat je aan het zeilen bent! Het was zo ongelooflijk leuk. De groep was geweldig en het weer was nog beter! De eerste avond konden we elkaar goed leren kennen tijdens het avondeten en het feestje daarna. De volgende dag zijn we naar een snorkelplek gezeild en daar wat gesnorkeld. Het rif is nog niet eens half zo mooi als het rif ter hoogte in Cairns. Maar het was wel weer leuk om in het water te zwemmen. Deze keer in een prachtige lycra "stingersuit" tegen de kwallen. Er zwemmen daar namelijk kwallen rond die dodelijk tentakels hebben. Iedereen in een felblauwe- of roze outfit. Het was een kleurrijk geheel. 

Na ongeveer anderhald uur snorkelen werd de lunch aan boord geserveerd en zetten we koers naar Whitehaven Beach. Ik weet van 10 jaar terug hoe geweldig, onbeschrijflijk, prachtig, fantasisch dit strand was. Ik kon niet wachten om het weer te zien! En ja, het was net zo mooi als in mijn herinnering. Water in een miljoen verschillende kleuren blauw en het allerwitste zand wat je kan bedenken. Rondlopen zonder zonnebril kan niet. Iedereen was helemaal lyrisch en we waren allemaal de gelukkigste personen op aarde. Helaas moesten we dit paradijs na een paar uur achterlaten en zijn we al feestend op de boot, in de zon, terug gevaren naar het eiland. In de avond was het tijd voor karaoke en na een nodige hoeveelheid alcohol heeft bijna iedereen een prachtig lied ten gehore gebracht. Ik vind het sowieso geweldig dus ben ik een paar keer het podium opgeklommen. Ontzettend veel plezier en ontzettend mooi gezang.... ahum. Maar dat maakt allemaal niet uit! De volgende morgen om 7 uur aan het ontbijt keken we allemaal wat brakjes uit de ogen. Daarna zijn we naar een lookout-point gewandeld boven op het hoogste puntje van het eiland en konden we genieten van het geweldige uitzicht. En opnieuw scheen de zon volop. We konden werkelijk geen beter weer hebben gehad. Een ontzettend leuke trip met leuke mensen. Eenmaal terug in Airlie Beach hebben we afscheid genomen en zijn Marzee en ik naar Mackay gereden. Onze volgende tour in Fraser Island dus we moeten verder rijden richting Hervey Bay. 

Op dit moment ben ik dus in Mackay. Opnieuw helpt Marzees vriendje ons. Hij heeft zijn beste vriend gevraagd, die in Mackay woont, of wij zijn huis mochten gebruiken en daar had hij geen enkel probleem mee. Hij is zelf op vakantie in Fiji dus heeft hij de sleutel voor ons achtergelaten onder een baksteen in de tuin en gebruiken we zijn bed, douche, wasmachine, computers, wifi, alles! Geweldig hoe simpel dat gaat! En ontzettend gastvrij om twee vreemde meiden zomaar in je huis te laten. Daar ben ik hem dankbaar voor! Dus op dit moment zijn we een beetje aan het chillen en al onze foto's aan het uitzoeken en onze kleren aan het wassen. Hierna rijden we verder naar het zuiden totdat we onze tour gaan doen naar Fraser Island. Laten we hopen dat het net zo goed wordt als The Whitsundays! Ik heb er in ieder geval ontzettend veel zin in.

Dus! Dat was het tot nu toe. Ik heb nog maar iets meer dan een maand over in Australie. Dan nog twee weken in Thailand en dan is de hele reis alweer voorbij! Het gaat snel, maar alles wat ik hier meemaak is een ervaring. Een goede ervaring of een heftige ervaring, het maakt niet uit. Het zijn ervaringen waar ik voor de rest van mijn leven wat aan zal hebben en die me verder als mens vormen. Ik voel me een gezegend en dankbaar mens.

Ik ga weer verder met de reis. De laatste weken gaan in dus ik zie jullie allemaal best alweer snel!

Cheers!

Liefs,

Sophia

PS: draag ALTIJD een gordel!